Trawnik – źródło pokarmu

Trawnik w moim ogródku jest odwiedzany przez różne ptaki, które poszukują tu pokarmu. Najczęstszymi gośćmi są kosy, szpaki i kwiczoły, które bardzo gustują w dżdżownicach. Mój trawnik jest najwyraźniej przez ptaki bardziej ceniony niż trawniki moich sąsiadów, co wynika prawdopodobnie z dwóch przesłanek: jest zawsze dobrze nawodniony (co powoduje, że lubiące wilgoć dżdżownice wypełzają na powierzchnię) i jest przeważnie krótko przystrzyżony (co ułatwia ptakom penetrację). Ptaki przyzwyczaiły się do mojej obecności na tarasie i spacerując po trawniku zbliżają się niekiedy do mnie na odległość mniejszą niż 2 m.

Na zdjęciu głównym i kolejnych zdjęciach poniżej, widzimy kwiczoła. Jest bardzo wdzięcznym obiektem do fotografowania, gdyż zdarza mu się zastygać nieruchomo na długie sekundy. Dzięki temu można spokojnie ustawić ostrość na wybrany punkt (najczęściej oko lub dziób) i wykonać zdjęcie. Nieopodal mojego domu – wiosną – gniazduje sporo kwiczołów. Dwa lata temu poświęciłem im wpis: Młode kwiczoły opuszczają gniazdo, w którym pokazałem m.in. moment wkładania do dzioba podlota, pokarmu przyniesionego przez rodzica. Zdjęcie to powtarzam na końcu tego zestawu poświęconego kwiczołom.

W przeciwieństwie do kwiczołów, szpaki są trudne do fotografowania ze względu na swoją niezwykłą ruchliwość. Dreptając po trawniku w poszukiwaniu dżdżownic, larw lub owadów, bez przerwy wykonują szybkie, jakby nerwowe, ruchy. Szpaki potrafią zaskoczyć swoim nietypowym zachowaniem; wiosną tego roku zaskoczyły mnie faktem, że po pokarm na mój trawnik przylatywały… w trójkę. Nie potrafię tego wytłumaczyć. Czyżby jakiś samotny szpak pomagał innej parze w wykarmianiu jej potomstwa? Na końcu zestawu zdjęć ze szpakami znów zamieszczam zdjęcie dorosłego szpaka karmiącego podlota, które znalazło się jakiś czas temu we wpisie: Młodzież się usamodzielnia. Uważam, że zdjęcie jest bardzo dobre, a mój syn nazwał je: National Geographic 🙂 Na tym zdjęciu warto zwrócić uwagę na szarobeżowe ubarwienie młodego szpaka. Pierzenie, po którym zyskuje upierzenie dorosłego osobnika ma miejsce w lecie i obecnie – w sierpniu – większość młodych szpaków jest już nie do odróżnienia od dorosłych.

O kosie, którego rewir obejmuje mój ogródek, pisałem wielokrotnie. Jest łatwo rozpoznawalny, gdyż ma jedno białe piórko w prawym skrzydle. Dziś zamieszczam trzy zdjęcia zrobione gdy penetruje mój trawnik. Na kolejnych dwóch – widać młodego kosa, który dopiero uczy się samodzielnego zdobywania pokarmu. Na ostatnim zdjęciu można wyraźnie zobaczyć jego nie w pełni ukształtowany dziób – posiadający tzw. zajady, charakterystyczne dla młodych ptaków.