Młode kwiczoły, jak zresztą wszystkie młode ptaki, to widok bardzo rozczulający; mogę je obserwować godzinami. Nieopodal mojego domu znajduje się zbiorowisko drzew rosnących w miejscu gdzie niegdyś przebiegała granica wielkiego zakładu przemysłowego. Drzewa te upodobały sobie kwiczoły i każdego roku kilkanaście par tych ptaków zakłada na nich lęgi. Trzeba wiedzieć, że kwiczoły zwykły gniazdować w koloniach; jeśli drzewo jest duże i rozłożyste to może być na nim nawet kilkadziesiąt gniazd. A kolejne gniazda – na sąsiednich drzewach. Taki sposób gniazdowania znacznie podnosi bezpieczeństwo lęgów, bowiem kwiczoły bronią się grupowo a dysponują bardzo skuteczną, choć nietypową bronią. Tą bronią jest kał, którym kwiczoły precyzyjnie ‘strzelają’ w ewentualnego napastnika. Nawet sroki, które gustują w zjadaniu piskląt wszelkich ptaków mniejszych od siebie – od kwiczołów wolą się trzymać z daleka.
W czasie spacerów lubię obserwować kwiczoły wysiadujące jajka, karmiące pisklaki w gniazdach, a później karmiące podloty (tak nazywają się ptaki, które już opuściły gniazdo, ale nie potrafią jeszcze samodzielnie zdobywać pożywienia i są dokarmiane przez rodziców), kiedy te już opuściły gniazdo. Szczególnie fascynująca jest obserwacja ptaków w chwili opuszczania gniazda. Choć podloty wielkością tylko nieznacznie różną się od dorosłych osobników, to jednak wyglądają bardzo nieporadnie i miny mają trochę przestraszone. Dobrze to widać na zdjęciu powyżej, na którym uchwyciłem dwa maluchy dosłownie w kilka minut po opuszczeniu gniazda. Wszystkie poniższe zdjęcia zrobiłem w ciągu jednego dnia aczkolwiek pokazują one różne kwiczole rodziny w różnych fazach wychowywania potomstwa.
Jeśli ktoś chciałby posłuchać głosu kwiczoła, to znajdzie go tutaj.
Młode jeszcze się nie wykluły. Samica kwiczoła siedzi na jajkach.
Inne gniazdo i inna wysiadująca samica. W tym miejscu gniazdo jest budowane co roku na pozostałościach gniazda z roku poprzedniego.
Młode kwiczoły jeszcze w gnieździe, ale już bardzo podrośnięte.
Dorosły kwiczoł (nie wiadomo czy to samiec czy samica) wypatrujący dżdżownic, które są podstawowym pokarmem dla młodych.
Udany zbiór.
Dobra i jedna dżdżownica. Dzień gdy robiłem zdjęcia był bardzo zimny, więc dostępność dżdżownic była ograniczona.
Szeroki świat kusi.
Zdaje się, że właśnie zapada decyzja o wyjściu z gniazda. Na pierwszym planie dwa młode, z tyłu jedno z rodziców.
Wszystko pod kontrolą.
Kolejny maluch gotowy do wyjścia.
Pierwsze kilka kroków po gałęzi przylegającej do gniazda.
Rodzeństwo na razie jeszcze trzyma się razem, ale za chwilę się rozdzieli.
Maluch tuż po opuszczeniu gniazda potrafi latać, ale robi to nieporadnie i lata tylko na bardzo krótkich dystansach: z gałęzi na gałąź.
Niektóre maluchy przesiadują na ziemi i tu oczekują na dostawę pokarmu.
Dorosłe kwiczoły kontrolują sytuację i reagują w razie niebezpieczeństwa.
Można się wygodnie rozłożyć w trawie…
…bo mama jest w pobliżu.
Portret malucha 1.
Portret malucha 2.
Portret malucha 3.
Oraz portret dorosłego ptaka.
Ten maluch oczekuje na jedzenie na gałęzi.
Doczekał się 🙂
Dżdżownica wkładana prosto do dzioba.
Młode są wiecznie głodne: trzeba lecieć po kolejną porcję.
Dzień dobry.
Ładne zdjęcia, a towarzystwo macie interesujące- u nas w mieście też swoimi śpiewami cieszy ucho kos, a w tym roku sójki zrobiły gniazdo na wierzbie. Niestety własnie jedno młode, duże ale jeszcze nielot chyba wypadło. Szukając pomocy, co zrobić trafiłem na ten blog.
Chciałem zapytać o obiektyw i aparat, jakich używasz do zdjęć. Mam lustrzankę Sony niestety z kitowym zestawem i jest słaby, żeby robić zdjęcia ptakom.
A co do muzyki czyli progresywnego rocka, polecam audycję “Czarno-białe klawisze” w sobotni wieczór w radiu internetowym Pro Radio- zorientowana na klasyczną muzykę elektroniczną z naciskiem na Tangerine Dream, ale tematu około prog-rockowe są prowadzącemu nieobce. To w dużej mierze osobowość Jerzego Kapały jest magnesem przyciągającym tam ludzi- może i tobie się spodoba?
Mariusz Glugla
Mam nadzieję, że problem z młodą sójką rozwiązał się pomyślnie. Dziękuję za polecenie audycji “Czarno-białe klawisze”; na pewno posłucham.
Do fotografowania ptaków używam aparatu Canon 60D z obiektywem Canon 400/5,6/L, który jest wystarczający na moje amatorskie potrzeby.
Dziękuję
Obiektyw do najtańszych nie należy, ale efekty przynosi super. Wskazał mi pan drogę to poszukiwań, poczytam też trochę poradniki i podejmę decyzję.
Co do małej sójki- dostałem poradę od punktu zajmującego się przyjmowanie ptaków, że jeśli wokół kręcą się rodzice powinienem zostawić. Wcześniej włożyłem je z powrotem do gniazda, hałasu dorosłe narobiły przy tym dużo nad moją głową, ale ledwo zszedłem z drzewa, już małe było na dole. Ponieważ wysokość duża, a lądowanie twarde ze względu na znikomą ilość trawy, nie podjąłem kolejnej próby wkładania. Zostawiliśmy ją na dole, wkładając nawet do przewróconego, małego kartonika- uciekła po jakimś czasie i zatrzymała się przy krawężniku jezdni. Licząc, że rodzice mają ją cały czas na oku i może dokarmiają (cały czas były w pobliżu), zostawiłem na noc w tym pudełku, bo miało padać. Rano niestety sianko było na zewnątrz, a po młodym ani śladu w pobliżu, nawet szczątków w okolicy- mam nadzieję, że nic jej nie zeżarło.
Został mi i córce żal, bo nie wiemy czy historia się dobrze skończyła.