Nowe garnitury z mojej kolekcji już w sprzedaży.
Jakie zmiany wprowadziłem?

Większość garniturów mojej kolekcji, których premiera planowana była na rok 2022, jest już w sprzedaży. Część z nich prezentowałem we wcześniejszych wpisach, kolejne będą się pojawiać – przy różnych okazjach – w przyszłości. Dziś chciałbym się skupić na omówieniu zmian jakie wprowadziłem w konstrukcji, gdyż uważam je za interesujące. Nie są to zmiany rewolucyjne; na pierwszy rzut oka nowe garnitury wyglądają tak samo jak ubiegłoroczne – różnią je tylko tkaniny z jakich zostały uszyte, oraz podszewki. Zachowałem niezmienione proporcje marynarek i położenie górnego guzika, a także kształt i szerokość klap, czyli to co najbardziej rzuca się w oczy. Zmianie uległy wkłady barkowe, sposób wszycia rękawów oraz wysokość pach w marynarkach, a także konstrukcja spodni: zostały one poszerzone w biodrach i udach, przy zachowaniu niezmienionej szerokości nogawek u dołu.

We wpisie Linia barków i ramion w marynarce – trzy podstawowe typy, które warto znać, szczegółowo opisałem kwestie wkładów barkowych w marynarkach, wypełnień główek rękawów, oraz sposobów ich wszycia. Warto zajrzeć do tego wpisu i przypomnieć sobie na czym polega różnica pomiędzy tradycyjnym a koszulowym sposobem wszycia rękawów. Bo właśnie na tym polega jedna ze zmian jakie wprowadziłem w nowej kolekcji: tradycyjny sposób wszycia, zastąpiłem koszulowym. Zaowocowało to łagodniejszą linią barków i ramion: obecnie ma ona kształt łagodnego łuku, poprzednio widoczne było wyraźne załamanie w przejściu od barków do ramion.

Na powyższym zestawieniu ujawnia się jeszcze jedna różnica w wyglądzie marynarek, wynikająca z zastosowania innych wkładów barkowych. W marynarce JAMES (po lewej) wkłady były bardzo cienkie, natomiast w marynarce NIKODEM (po prawej) są… jeszcze cieńsze. Można powiedzieć, że są wręcz symboliczne 🙂 Czy teraz jest lepiej? Nie uważam, żeby można było tak mówić: jest po prostu inaczej. Oba rozwiązania są równoprawne i jednym bardziej spodoba się wszycie tradycyjne, innym bardziej przypadnie do gustu wszycie koszulowe. W każdym razie obecny wygląd marynarek jest bliższy stylowi włoskiemu niż stylowi brytyjskiemu. A może powinienem w przyszłości zastosować jeszcze inny rodzaj wszycia rękawów, zwany angielskim (bowler sleeve, roped shoulder)? To dopiero byłby sartorialny smaczek – przecież nikt inny nie szyje tak marynarek RTW.

Kolejną zmianą, jaką wprowadziłem w konstrukcji marynarek, jest podniesienie pach. Marynarka z wysokimi pachami zapewnia większą swobodę ruchów: mówiąc kolokwialnie, przy unoszeniu rąk nie ciągnie się tak bardzo jak marynarka z niżej położonymi pachami. Może ktoś zadać pytanie dlaczego w takim razie od razu nie skonstruowałem marynarek z wysokimi pachami? Bo wysokie pachy w marynarkach RTW mają też istotną wadę. Jeśli ktoś ma ponadprzeciętnie rozwiniętą muskulaturę, to w marynarkę z wysokimi pachami po prostu się nie wciśnie. A nawet jeśli się wciśnie, to rękawy będą opinać bicepsy, co będzie wyglądać fatalnie. Trzeba więc znaleźć złoty środek. Gdyby się okazało, że aktualna konstrukcja nie stwarza problemów dla muskularnych klientów, to być może pomyślę o kolejnym kroku w podnoszeniu pach.

Ostatnia zmiana wprowadzona do tegorocznej kolekcji dotyczyła spodni. Zostały one nieznacznie poszerzone w biodrach i udach (o 1,5 cm), co powinno zapewnić większą wygodę. Spodnie nadal mają płaskie przody (czyli nie mają zakładek) i niezmienioną szerokość nogawek u dołu. Spodnie z zakładkami przy gurcie, wyraźne szersze w biodrach i nieco szersze u dołu (o ok. 1 – 2 cm) są moim celem, ale na razie niemożliwym do realizacji, gdyż takie spodnie nie są akceptowane przez większość klientów. To się powinno wkrótce zmienić, gdyż wszystko wskazuje na to, że nadchodzi moda na szersze nogawki. Czy i kiedy zawita do Polski? Prawdopodobnie nie wcześniej niż na 2 – 3 lata.

Pora teraz na nieco dokładniejsze przedstawienie garniturów, które właśnie trafiły do sprzedaży w eGARNITUR. Zanim to jednak zrobię muszę się wytłumaczyć z pewnej niekonsekwencji. Mianowicie kilka pierwszych garniturów z tkanin przeznaczonych na nową kolekcję zostało uszytych mniej więcej rok temu. W owym czasie trwało dopiero wprowadzanie zmian w konstrukcjach, o których pisałem powyżej. Dlatego część próbnych garniturów powstała na podstawie wcześniejszej konstrukcji. Tego, że pachy są niższe – nie widać, ale wprawne oko wychwyci różnice w sposobie wszycia rękawów. A na jednym ze zdjęć Janka Klimenta wyraźnie widać, jak bardzo potrzebne było poszerzenie spodni w udach.

Wszystkie garnitury są uszyte z wełen pochodzących z tkalni Vitale Barberis Canonico, wyposażone we wzorzyste podszewki wiskozowe wyprodukowane przez TMR Cederna i rogowe guziki marki Union Knopf. Rodzaje użytych wełen są różne; od tropiku do flaneli.

Gdyby komuś zaproponować szary garnitur w różową kratę i z różową podszewką, to nie byłby raczej zainteresowany 😉 I zrobiłby błąd gdyż garnitur JULIAN jest ładny, bardzo efektowny, ale nie ma w nim nic kontrowersyjnego a tym bardziej szokującego. To typowy garnitur dzienny całoroczny, chociaż na pewno w sezonie wiosenno-letnim lepiej pokaże swoje walory.

HARRY to jedyny garnitur dwurzędowy w kolekcji 2022. Piękny odcień granatu i bardzo delikatna wełna super’150s powodują, że równie dobrze sprawdzi się w stylizacjach dziennych, biznesowych i wieczorowych. Zmiana dodatków, w tym przede wszystkim koloru butów, bardzo wyraźnie zmienia jego charakter.

Wełna z jakiej uszyty garnitur NIKODEM – nawet jak na standardy Vitale Barberis Canonico – jest bardzo wysokiej jakości. Pochodzi z linii VINTAGE, która nie tylko przestrzega wysokich standardów w całym procesie pozyskiwania wełny, przędzenia i tkania, ale także nawiązuje do wzorów tkanin sprzed lat, znajdujących się w pieczołowicie gromadzonym archiwum firmy. Wełny VINTAGE tkane są w taki sposób, że już na pierwszy rzut oka odróżniają się od typowych współczesnych wełen garniturowych. Nie chodzi oczywiście o wzór – ten może być różny – ale o splot, fakturę, chwyt, sprężystość i inne cechy trudne do zwerbalizowania ale mające wpływ na ogólne postrzeganie. Przyzwyczailiśmy się, że dobrej klasy wełny garniturowe mają delikatny i bardzo subtelny połysk, tymczasem wełny VINTAGE od VBC są wyraźnie matowe i sprawiają wrażenie dość grubych.

Garnitury w prążki (pisałem o nich we wpisie: Garnitur w prążki – stylowy a niezbyt lubiany) nie cieszą się zbyt dużym wzięciem wśród polskich mężczyzn. Ale są wyjątki. Takim wyjątkiem był garnitur GORDON z mojej ubiegłorocznej kolekcji, który wyprzedał się zaskakująco szybko. W bieżącej kolekcji znów pojawia się garnitur w prążki i znów w kolorze granatowym, ale jednak bardzo odmienny od GORDONA. Nazywa się THEO i charakteryzuje się tym, że prążki ma ledwie widoczne; z pewnego oddalenia jawi się jako jednolicie granatowy, ale z bliska wygląda naprawdę zjawiskowo. Co ciekawe – zdjęcia nie są w stanie oddać tego efektu, dopiero oglądany na żywo, THEO ujawnia swoją moc.

Garnitur MARK powinienem był chyba umieścić na pierwszym miejscu dzisiejszego wpisu, gdyż okazał się absolutnym hitem sprzedażowym. Jest w sprzedaży już od marca i cieszy się ponadprzeciętną popularnością. Co ciekawe jest chętnie kupowany… na śluby. Kluczem do sukcesu jest chyba głównie kolor: zieleń, ale taka chwytająca za serce. W dodatku tkanina to luźno tkana wełna typu tropik, super 120’s. Na lato – idealna.

Przez długi czas w przeszłości (jeśli nie liczyć krótkiego epizodu w latach dziewięćdziesiątych) garnitury w kolorach zielonym i brązowym były niesprzedawalne. Dziś cieszą się sporą popularnością wśród przeciętnych klientów w Polsce, a także pojawiają się jako ubiory znanych dandysów na Pitti Uomo. Pisałem o tym we wpisach: Zielona fala, Kolor cappuccino podbija świat męskiej mody, oraz Brąz i róż. Nie mogło zatem zabraknąć brązowego garnituru w nowej odsłonie mojej kolekcji. Tym razem postawiłem na jasny odcień brązu o charakterystycznej nierównomierności, która wynika z faktu, że w procesie tkania użyto wątku i osnowy w różnych kolorach. Garnitur JEP jest jednorzędowy, z klapami otwartymi, czyli jest najbardziej typowym garniturem jaki można sobie wyobrazić.

Ponad dwa lata temu opublikowałem wpis: Szary garnitur – klasyka męskiej elegancji, w którym m.in. wyraziłem swoją fascynację garniturami ze „skóry rekina”. Nie omieszkałem dodać, że w owej fascynacji nie jestem osamotniony bo podziela ją wiele osób, w tym… James Bond. Rzecz jasna garniturów ze skóry rekina nie mogło zabraknąć w mojej kolekcji. Do tej pory pojawiły się 2 takie garnitury: JAMES – w jasnym odcieniu szarości i KEVIN – w odcieniu średnim. Zatem przyszła pora na odcień ciemny, który wnosi garnitur JOHN. Jest uszyty z wełny typu tropik, super 120’s.

Na koniec znów wraca kolor zielony, tym razem w wydaniu flanelowym i w odcieniu zdecydowanie ciemnym. Garnitur EDWARD jest garniturem na chłodne pory roku; flanela sprawia wrażenie ciepłej, jest dość gruba i miła w dotyku.

Autorami zdjęć są Małgorzata Adamska i Piotr Serafin. W sesji zdjęciowej uczestniczyli Lenka i Janek Klimentowie.