Rękawy raglanowe

Rękawy raglanowe (lub reglanowe – obie formy są prawidłowe) to nazwa określająca specyficzny sposób połączenia rękawów z korpusem odzieży. Od tradycyjnego połączenia różni się tym, że rękawy stanowią całość z barkową częścią odzieży, bowiem sięgają aż do dekoltu. Wskutek tego z przodu oraz z tyłu odzieży, pod linią barków, widoczne są ukośne szwy biegnące od dekoltu do pachy. Rękawy raglanowe są trudniejsze do wykonania – zarówno na etapie wykroju jak i szycia – od rękawów tradycyjnych, jednak zapewniają większą wygodę: ułatwiają zakładanie odzieży (głównie chodzi o odzież wierzchnią) i zapewniają większą swobodę ruchów. Efekt większej swobody ruchów powoduje, że ten sposób wszywania rękawów jest często stosowany w odzieży sportowej, a w w koszulkach do futbolu amerykańskiego stanowi wręcz swoisty kanon.

Rękawy raglanowe pojawiły się około połowy XIX wieku za sprawą brytyjskiego oficera FitzRoya Somerseta. Także nazwa rękawów jest z nim związana, bowiem był on pierwszym baronem Raglan – często, zamiast używać nazwiska, mówi się o nim: Lord Raglan. FitzRoy Somerset stracił prawą rękę w bitwie pod Walerloo, w roku 1815. Mimo to wrócił do czynnej służby i szybko opanował sztukę władania szablą (a także pisania) – lewą ręką. Potrzebował jednak okrycia wierzchniego, które byłoby łatwiejsze w zakładaniu od tradycyjnego płaszcza i przede wszystkim zapewniało większą swobodę ruchów. Taki płaszcz stworzył dla niego krawiec John Emery, późniejszy założyciel firmy Aquascutum, o której wspominałem we wpisie: Trencz: z okopów do świata wielkiej mody. John Emery wprowadził nowatorski sposób połączenia rękawów z korpusem, co później otrzymało nazwę rękawów raglanowych (raglan sleeve).

FitzRoy Somerset nosił raglanowy płaszcz Aquascutum m.in. podczas wojny krymskiej (1853-1856) – już jako generał i dowódcza kontyngentu brytyjskiego w tej wojnie (dosłużył się stopnia marszałka polnego). Niestety był nieudolnym dowódcą a w wyniku jego nieudolności niepotrzebną śmierć poniosło wielu brytyjskich żołnierzy. Ale zwycięzców się nie sądzi, a wojna krymska została wygrana przez Imperium Osmańskie wspierane przez sojuszników: Wielką Brytanię, Francję i Królestwo Sardynii. Rosja, która była agresorem, poniosła sromotną klęskę – mimo znaczącej przewagi liczebnej – wskutek wewnętrznej korupcji i kradzieży w administracji cywilnej i wojskowej, a także wskutek niskiego morale i słabego wyszkolenia żołnierzy. Nie bez znaczenia był też fakt, że armie zachodnie były lepiej wyszkolone i wyposażone w nowocześniejszą broń. Czy to wam czegoś nie przypomina?

Rękawy raglanowe początkowo były stosowane wyłącznie w odzieży wierzchniej i dopiero znacznie później trafiły do krawiectwa lekkiego. Dziś są obecne w niemal wszystkich typach odzieży, ale szczególną pozycję mają w odzieży sportowej i swetrach. No i oczywiście w płaszczach – zarówno męskich jak i damskich. Ta pozycja jest do tego stopnia silna, że jeden z typów płaszczy nosi nazwę: raglan. Oczywiście raglanowy sposób wszycia rękawów może być stosowany w różnych typach płaszczy (np. w trenczu jest w zasadzie obowiązkowy), ale tylko jeden typ zasłużył na miano raglana. Jest to płaszcz jednorzędowy, którego najbardziej charakterystyczne wyróżniki to: pasek, kryte guziki, kołnierz sztormowy, skośne kieszenie zapinane na guziki i ściągacze przy rękawach – także zapinane na guziki. Niektórzy obstają przy tym, że raglan może też być dwurzędowy i być może tak jest – w różnych źródłach można znaleźć różne opinie na ten temat.

Ciekawą rzeczą jest fakt, że płaszcze raglanowe na wiele lat niemal całkowicie zniknęły z oferty dużych marek. W kilku ostatnich latach możemy zaobserwować ich powrót, ale dotyczy to raczej niszowych marek o sartorialnym charakterze, niż sieciówek dla masowych klientów. I nie jest to powrót na tyle spektakularny, żeby mógł np. wymieść z Pitti Uomo wszechobecne ulstery i zająć ich miejsce. Ale nie przesądzajmy sprawy: za nieco ponad miesiąc będzie miała miejsce kolejna edycja targów i zobaczymy co nam przyniesie. Zarówno ulstery jak i raglany pojawią się tam na pewno, pytanie tylko w jakich proporcjach.

Jeśli wymarzymy sobie jakiś składnik ubioru stylowy i sartorialny a przy tym uszyty zgodnie z klasycznym wzorcem, z dbałością o detale i z dobrej jakości naturalnych tkanin, to nasze pole poszukiwań gwałtownie się zawęzi do kilku co najwyżej marek. Jedną z takich marek jest Poszetka, o której napisałem przed dwoma laty, że: jest krajowym rekordzistą w szybkości reagowania na sartorialne trendy europejskie i przenoszenia ich na polski grunt. A może nawet sama kreuje te trendy. Nic się w tej materii nie zmieniło, zatem po raglan udałem się jak w dym – do Poszetki. Co nie było trudne, bo marka otworzyła niedawno sklep stacjonarny w Warszawie.

Zatem poniżej garść zdjęć w raglanowym płaszczu Poszetki, który jest uszyty z wełny z dodatkiem kaszmiru (6%) i jedwabiu (11%). W pierwszej stylizacji płaszczowi towarzyszą: kapelusz – Polkap, koszula – Poszetka, krawat – Jedwabie Milanówek, szalik – Emanuel Berg, kamizelka i spodnie – 4Gentleman, buty – Meka, zegarek – Orient, rękawiczki – Ochnik. W drugiej stylizacji: kapelusz – Cieszkowski, sweter – wyrób własny, spodnie – Norman, buty – Meka, rękawiczki – Ochnik.