Len i bawełna seersucker

Pogoda jaką mamy ostatnio raczej nie sprzyja eleganckim ubiorom z udziałem marynarki i krawata. Z kolei ja raczej stronię od strojów luźnych i typowo każualowych, w szczególności zaś stronię od szortów. Dlatego dziś proponuję rozwiązanie kompromisowe: marynarka i długie spodnie wprawdzie są, ale za to uszyte z typowo letnich tkanin jakimi są len i bawełna seersucker.

Na wstępie muszę się wytłumaczyć dlaczego używam anglojęzycznej nazwy seersucker skoro dla nazwania tego typu tkaniny mamy polskie określenia: bawełna gofrowana i kora. Wygląda na to, że ulegam modzie na anglicyzmy wprowadzane do języka polskiego bez wyraźnej potrzeby, ale z drugiej strony odcienie znaczeniowe wymienionych określeń są nieco odmienne. O ile kora kojarzy się głównie z pościelą i w związku z tym ma nieco pejoratywne zabarwienie, o tyle – leżąca na drugim biegunie – bawełna seersucker kojarzy się z luksusową tkaniną będącą jednym z wyróżników elitarnego stylu preppy. Nazwa: bawełna gofrowana ma zabarwienie obojętne, ale bardzo techniczne i trochę zimne. Jednym słowem pozostanę przy bawełnie seersucker i z determinacją wezmę na siebie ewentualne zarzuty o zaśmiecaniu języka polskiego.

Cechą charakterystyczną tkaniny seersucker są naprzemienne pasy gładkie i zmarszczone, które powstają w procesie tkania, wskutek różnego napinania przędzy. Włókna, które były napięte podczas tkania – rozluźniają się, co daje efekt zmarszczenia. Przeważnie do tkania bawełny seersucker stosuje się dwa różne kolory przędzy, co daje w efekcie tkaninę w paski. Tak jednak wcale nie musi być i bywa seersucker jednolity. Z punktu widzenia użytkowego ważne są dwie cechy kory. Po pierwsze -wskutek zmarszczeń – nie przylega ona ściśle do ciała lub do innych warstw odzieży, co potęguje efekt przewiewności. Dlatego właśnie tkanina jest idealna na letnie ubiory. A po drugie – jest piękna! To ostatnie to oczywiście opinia subiektywna i okazuje się, że odsetek osób ją podzielających jest bardzo różny w różnych krajach. Największy jest w Stanach Zjednoczonych – gdzie narodził się styl preppy i gdzie garnitury z tkaniny seersucker w biało niebieskie paski bywają często garniturami weselnymi – zarówno pana młodego jak i gości. I gdzie w takich ubiorach pokazywali się nawet prezydenci, np. George Bush senior. Wśród polskich mężczyzn akceptacja dla składników garderoby uszytych z bawełny seersucker wydaje się być znikoma.

Pamiętam, że gdy przed laty wraz z kolegami projektowałem dla Próchnika kolekcję męskiej odzieży, zapragnąłem wprowadzić do niej garnitur seersucker. Zostałem jednak szybko sprowadzony na ziemię stwierdzeniem, że byłby to produkt absolutnie niesprzedawalny. Znacznie później – projektując garnitury dla eGARNITUR – już w ogóle nie wychylałem się z takim pomysłem. Pewnie dlatego w mojej szafie nie zagościł dotąd żaden garnitur wspomnianego typu ale mam marynarkę kupioną przed laty a niedawno sprawiłem sobie spodnie. O ile jednak marynarka jest w tradycyjne biało-niebieskie paski, o tyle na spodnie wybrałem bawełnę w jednolitym kolorze błękitnym, pochodzącą ze znanej włoskiej tkalni: Carnet. Spodnie zostały uszyte przez firmę 4Gentleman. Mają wysoki stan, obszerny krój z pojedynczymi zakładkami przy gurcie, boczne regulatory zamiast szlufek, oraz guziki do szelek. Nogawki są zakończone mankietami o szerokości 4,5 cm.

W towarzystwie spodni występują dwie marynarki z lnu, które pochodzą ze sklepu eGARNITUR. Jak przystało na lekkie, letnie marynarki, nie mają one podszewki na części pleców. Są tradycyjne w kroju i nawet kieszenie mają cięte a nie nakładane, co jest rozwiązaniem dość rzadko stosowanym w marynarkach o charakterze każualowym. Tkanina sprawia bardzo dobre wrażenie, ale producent marynarki nie podaje jej źródła.

W obu stylizacjach użyłem tej samej koszuli 4Gentleman, aczkolwiek na jednym zdjęciu w granatowej marynarce mam na sobie koszulę w biało-ceglaste pasy, z kołnierzykiem kubańskim. Koszula jest marki Miler i zdaje się jest na naszym rynku pierwszą jaskółką zwiastującą nowy trend – bardzo już modny w Europie Zachodniej. Chodzi mi właśnie o kołnierzyki kubańskie wykładane na wierzch kołnierza marynarki. Wspominałem już o tym trendzie we wpisie Pastelowe Pitti Uomo ale myślę, że będzie nie od rzeczy poświęcić mu w przyszłości odrębny wpis. Ciekawe zresztą czy ten trend przyjmie się Polsce, bo mam co do tego wątpliwości. Póki co, przeprowadziłem ankietę na Instagramie i zapytałem moich obserwatorów czy akceptują kołnierzyk kubański wyłożony na wierzch kołnierza marynarki. Jak widać poniżej 79% spośród ok. 5 tys. głosujących, opowiedziało się za takim rozwiązaniem. Ale po pierwsze nie pokazałem alternatywy (która jednak wygląda słabo), a po drugie nie wiem jaki odsetek głosujących był z Polski. Ogólnie około 2/3 moich followersów jest spoza Polski.

Krawat w pierwszej stylizacji pochodzi z Poszetki, a w drugiej z Bonus MG. Pierwszy jest lniany a drugi jedwabny. Kapelusz panama to produkt ekwadorskiej firmy Modesto Hats a okulary przeciwsłoneczne – TBD Eyewear. Buty w pierwszej stylizacji są marki Conhpol a w drugiej – Meka. Zegarek Citizen w obu stylizacjach.