Karmienie podlotów

Lęg ptaków składa się z pięciu etapów: budowa gniazda, składanie jaj, inkubacja czyli wysiadywanie, karmienie piskląt w gnieździe i karmienie podlotów po opuszczeniu gniazda. Być może nie każdy wie, że młode ptaki po opuszczeniu gniazda nie potrafią same zdobywać pożywienia i – przez około dwa tygodnie – są karmione przez rodziców. Młode w tym okresie nazywa się podlotami. U większości gatunków ptaków, podloty są takiej samej wielkości jak dorosłe osobniki ale różnią się upierzeniem – czasami bardzo znacznie, czasami minimalnie. Np. młody kos jest niemal identyczny jak dorosła samica, natomiast młody rudzik zupełnie nie przypomina dorosłego rudzika, ponieważ nie ma charakterystycznej pomarańczowo ubarwionej piersi.

Jeśli ktoś nie prowadzi poważnej obserwacji ptaków to pierwsze cztery etapy lęgu są dla niego niemal niedostrzegalne. Za to karmienie podlotów – czyli ostatni etap – jest łatwo dostrzegalny nawet dla zupełnych laików. Chyba każdy widział – podczas majowego spaceru w parku – grupki szpaków wędrujących po trawnikach. Taka grupka składa się z jednego dorosłego i dwóch, trzech młodych. Dorosły wyszykuje na trawniku jakieś smakołyki (najczęściej są to dżdżownice) i wkłada je do dzioba któregoś z młodych. To jest właśnie karmienie podlotów.

Wbrew dość rozpowszechnionemu przekonaniu, podloty potrafią latać, chociaż w kilku pierwszych dniach po opuszczeniu gniazda czynią to trochę niezdarnie. Ale spłoszone – potrafią na ogół skutecznie umknąć przed niebezpieczeństwem. A owe niebezpieczeństwa to przede wszystkim różne drapieżniki, w tym koty, dla których niedoświadczony podlot jest wymarzonym celem. Także sroki i wrony (choć to przecież nie drapieżniki) nie pogardzą młodym podlotem, nie wspominając nawet o ptakach szponiastych, jak krogulce czy jastrzębie. Jednym słowem niebezpieczeństwa czają się na każdym kroku ale mimo to wielu podlotom udaje się przeżyć i rozpocząć dorosłe życie. Gdy już potrafią same zdobywać pokarm to na ogół opuszczają rewir rodziców. Niektóre gatunki (np. szpaki) tworzą stada młodych ptaków, które łatwo rozpoznać bowiem upierzenie młodych szpaków jest matowe i jednolicie brązowe podczas gdy upierzenie dorosłych szpaków jest czarne, błyszczące i nakrapiane.