Dzięcioły

Dzięcioły są powszechnie znanymi ptakami. Mają charakterystyczną, pionową sylwetkę i poruszają się po pniu drzewa, gdyż wyspecjalizowały się w zdobywaniu pokarmu – korników i larw owadów – poprzez wydostawanie ich spod kory. Rzadko można je zobaczyć jak przysiadają na gałęzi, gdyż ich naturalnym środowiskiem są właśnie pnie chorych lub zmurszałych drzew. Tę cechę dzięciołów wykorzystałem konstruując mój karmnik, specjalnie dla nich przeznaczony, co widać na niektórych spośród zdjęć, które wybrałem do dzisiejszego wpisu.

Dzięcioły charakteryzują się też dużym i silnym dziobem z długim językiem, mocnymi nogami z dwoma parami przeciwstawnych palców (wyjątkiem jest dzięcioł trójpalczasty) i wyjątkowo sztywnymi piórami ogona, które spełniają ważną rolę, gdyż dzięcioły podpierają się nimi podczas wędrówki po pniach drzew. Dzioby służą dzięciołom także do wykuwania dziupli, w których zakładają lęgi. Siła dzioba i szybkość z jaką dzięcioł przerabia drewno na wióry, są nieprawdopodobne. Rekordzistą pod tym względem jest dzięcioł czarny – największy z gatunku. Gdy pracuje, wióry sypią się nieprzerwanym strumieniem, jak spod piły łańcuchowej.

Impulsem do napisania tego wpisu był fakt, że od kilku tygodni regularnie odwiedza mnie dzięcioł białogrzbiety, który jest ptakiem bardzo rzadkim. Jego liczebność w Polsce szacuje się na około 500 par, przy czym występuje głównie we wschodnich rejonach kraju; w puszczach z licznym starodrzewiem. Skąd się wziął w Warszawie? Nie mam pojęcia. Nie udało mi się na razie zrobić mu zdjęcia, gdyż przylatuje na krótko i zwykle go nie widzę, a jedynie słyszę jego głos. Zaledwie dwukrotnie udało mi się go dojrzeć, w tym raz – przez lornetkę – widziałem go bardzo dokładnie. Mam nadzieję, ze wkrótce uda mi się zrobić jakieś zdjęcia i będę mógł poświęcić wpis tylko jemu. A na razie publikuję zdjęcia ze strony Pixabay.

Wspomniałem o karmniku dla dzięcioła; jest to po prostu pieniek, w którym nawierciłem otwory. W otwory te wtykam smalec wymieszany z mielonymi orzechami, co okazało się przysmakiem nie tylko dla dzięciołów, ale także dla sikorek, mazurków, szpaków, sójek, a nawet kawek. W każdym razie zimą przyciąga wiele dzięciołów dużych, a kilka lat temu pożywiał się u mnie także dzięcioł białoszyi. To kolejny bardzo rzadki ptak, jednak niezwykle ekspansywny: jego populacja powiększa się z roku na rok. Ostatnie dane do jakich dotarłem mówiły o 2000 par w całej Polsce, ale było to kilka lat temu. Obecnie populacja dzięciołów białoszyich jest zapewne większa. Co ciekawe, dzięcioły tek krzyżują się z dzięciołami dużymi i dochowują się młodych. Powstałe mieszańce są jednak bezpłodne.

Poniżej wybrane dzięcioły różnych gatunków; zarówno te, które występują w Polsce, jak i nie występujące. Zdjęcia pochodzą ze strony Pixabay.