Bawełna seersucker: tkanina na pościel czy na elegancki garnitur?

Nasz język mody pełen jest zapożyczeń z języków obcych – czasami zasadnych i od dawna zadomowionych w języku polskim (np. krawat, trencz, poszetka), a czasami zupełnie niepotrzebnych bowiem zastępujących istniejące słowa polskie (np. oksfordy zamiast wiedenek czy derby zamiast angielek). Na ogół staram się trzymać zasady nieużywania zapożyczeń w sytuacjach, gdy istnieją odpowiednie słowa w języku polskim. Zdarza się nawet, że tworzę nowe słowa, żeby wyeliminować drażniące mnie zapożyczenia (np. słowem wałkońki proponuję zastąpić anglojęzyczne zapożyczenie: loafersy). Jednak w tytule wpisu złamałem moją zasadę i użyłem nazwy: bawełna seersucker mimo tego, że tkanina ta ma aż dwie nazwy w języku polskim: kora i bawełna gofrowana. Zrobiłem to rzecz jasna celowo (i trochę prowokacyjnie) żeby odciąć się od nieco pejoratywnego zabarwienia polskojęzycznych nazw tkaniny będącej bohaterką dzisiejszego wpisu. Więcej o tym w dalszej części moich rozważań, gdzie nie będę już jednak używał zapożyczenia lecz – zamiennie – nazw: kora i bawełna gofrowana.

Bawełna gofrowana to tkanina niemal zupełnie u nas zapomniana z punktu widzenia mody męskiej ale często stosowana na pościel, piżamy, bieliznę itp. – stąd te wspomniane pejoratywne konotacje. Czasami – choć bardzo rzadko – można się natknąć na uszyte z niej męskie koszule, natomiast w zasadzie nie stosuje się jej do szycia męskich marynarek, a o szyciu garniturów nie ma co nawet marzyć. Gdy przed laty projektowałem dla Próchnika kolekcję męskiej odzieży, zapragnąłem wprowadzić do niej garnitur z kory. Zostałem jednak szybko sprowadzony na ziemię stwierdzeniem, że byłby to produkt całkowicie niesprzedawalny. Niechęć polskich mężczyzn do tej pięknej tkaniny wydaje mi się niezrozumiała, bo np. w Stanach Zjednoczonych jest ona bardzo popularna i często stosowana właśnie na męskie ubiory: marynarki, garnitury, spodnie, koszule. W stylu preppy jest niemal obowiązkowa na letnie ubiory, a jest też popularna jako tkanina na stroje weselne – zarówno dla pana młodego jak i gości. Skoro wspomniałem o stylu preppy (wylansowanym przez studentów elitarnych amerykańskich uczelni z tzw. Ligi Bluszczowej) to warto poszukać wyrobów z kory w ofercie marki Polo Ralph Lauren – chętnie nawiązującej do tego stylu.

Cechą charakterystyczną bawełny gofrowanej są naprzemienne pasy gładkie i zmarszczone, które powstają w procesie tkania, wskutek różnego napinania przędzy. Włókna, które były napięte podczas tkania – rozluźniają się, co daje efekt zmarszczenia. Przeważnie do tkania tego typu bawełny stosuje się dwa różne kolory przędzy, co daje w efekcie tkaninę w paski. Tak jednak wcale nie musi być i bywa kora jednolita. Na męskie garnitury często stosuje się korę w kolorze granatowym (kilka lat temu taki garnitur można było kupić w Poszetce). Z punktu widzenia użytkowego ważne są dwie cechy tkaniny. Po pierwsze nie przylega ona ściśle do ciała lub do innych warstw odzieży (wskutek zmarszczeń), co potęguje efekt przewiewności. Dlatego właśnie tkanina jest idealna na letnie ubiory. A po drugie – tej tkaniny się nie prasuje!

Garnitury z kory w biało-niebieskie paski święciły swoje największe triumfy w Stanach Zjednoczonych w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Później straciły trochę na popularności, by wrócić w drugiej dekadzie XXI wieku – tym razem głównie w Europie. Rok 2017 był tym, w którym takie garnitury zawładnęły letnią edycją Pitti Uomo, co widać na zdjęciach poniżej – wszystkie zdjęcia z Pitti Uomo pochodzą z jednego dnia targów, w czerwcu 2017 r. a ich autorką jest Małgorzata Adamska.

Wracając do lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych ubiegłego wieku, chciałbym przypomnieć dwie postaci. Pierwsza to Miles Davis – jeden z najwybitniejszych muzyków jazzowych wszech czasów – który często nawiązywał do stylu preppy i nosił m.in. garnitury z kory. Druga to Felix Leiter – fikcyjna postać z filmów o Jamesie Bondzie. W jednej ze scen filmu Goldfinger z roku 1964, Felix (grany przez Ceca Lindnera) ma na sobie garnitur z kory w biało-niebieskie paski. Jego ubiór jest klasycznym przykładem stylu preppy: garnitur z guzikami z masy perłowej, biała koszula z kołnierzykiem kent i czarne dodatki: jedwabny krawat zawiązany węzłem four-in-hand, pasek i loafersy. Zestaw uzupełnia kapelusz panama z czarnym otokiem.

Tak się jakoś składa, że choć od lat myślę o sprawieniu sobie garnituru z kory (koniecznie w paski biało-niebieskie) to do tej pory nie zdecydowałem się na taki ruch. Mam wprawdzie zarówno spodnie jak i marynarkę z tej tkaniny ale były one szyte niezależnie od siebie, w różnych okresach i w różnych miejscach. Nie były też przewidziane do noszenia jako zestaw ale niespodziewanie się okazało, że całkiem dobrze ze sobą współgrają co możecie ocenić na zdjęciach poniżej. Spodnie i marynarka, o których powyżej, to stosunkowo młode nabytki, natomiast od wielu lat mam też inną marynarkę z bawełny gofrowanej, którą także prezentuję na zdjęciach poniżej. Muszę dodać, że marynarka z takiej tkaniny (koniecznie bez podszewki – przynajmniej na plecach) to doskonały pomysł na lato. Moim zdaniem jest lepszym wyborem niż marynarka lniana bo jest równie przewiewna a mniej gniotąca się.