Proces, w którego wyniku młode szpaki przeobrażają się w dorosłe osobniki, jest stosunkowo łatwy do zaobserwowania, dlatego warto zwrócić uwagę na te ptaki na trawnikach, w parkach lub na skwerach, gdzie – w okresie od maja do sierpnia – jest ich wyjątkowo dużo. Pamiętam, że kiedyś zadziwiłem moich znajomych gdy podczas spaceru w parku, zwróciłem ich uwagę na dwa szpaki na trawniku i zapowiedziałem, że ten z prawej za chwilę wyciągnie z trawnika dżdżownicę, podejdzie do tego z lewej i włoży mu ją do dzioba. I gdy tylko skończyłem to mówić, szpak z prawej (dorosły) wyciągnął z trawnika dżdżownicę, podszedł do tego z lewej (młodego) i włożył mu ją do rozwartego w tym celu dzioba. Trzeba było zobaczyć minę moich znajomych 🙂
Zawsze bardzo mnie dziwiło jak w niedużej budce lęgowej może się zmieścić 5 – 6 młodych ptaków. Na wielkość są one takie same jak dorosłe osobniki i biorąc pod uwagę powierzchnię przekroju poprzecznego budki, wydaje się niemożliwe upakowanie obok siebie pięciu ptaków. Czyżby przebywały tam jeden na drugim? W każdym razie, jeśli lęg jest liczny, to bezpośrednio po opuszczeniu budki, młode szpaki przedstawiają sobą obraz nędzy i rozpaczy. Mają zlepione pióra utytłane odchodami i wyglądają – delikatnie mówiąc – nieciekawie.
Więcej o szpakach można przeczytać tutaj.
Młode szpaki po około tygodniu od wylęgu, zaczynają wychylać się z budki lęgowej, stanowczo domagając się jedzenia.
Ptak w chwilę po opuszczeniu budki lęgowej. Nie wygląda atrakcyjnie.
Pierwsze spojrzenie na świat z nowej, nieznanej perspektywy.
Zanieczyszczone i zlepione pióra i ograniczona umiejętność latania – początki nie są łatwe.
Czyszczenie upierzenia to czynność instynktowna. Pióra szybko nabierają zdrowego wyglądu.
Młode szpaki wiedzą też, że nie ma to jak solidna kąpiel.
Po takich operacjach wygląd upierzenia nie budzi zastrzeżeń. Jednak upierzenie młodych wyraźnie rożni się od upierzenia dorosłych osobników.
Widok typowy dla maja/czerwca. Dorosły szpak szukający na trawniku larw i dżdżownic i podążające za nim młode, które czekają na nakarmienie. Same nie potrafią jeszcze wyszukać pożywienia.
Ale pilnie się uczą.
Czasami dokarmianie ma miejsce na gałęzi drzewa.
Z czasem młode szpaki nabierają umiejętności samodzielnego zdobywania pokarmu.
Ich mina wyraża wtedy znacznie większą pewność siebie.
Kolejnym etapem doroślenia szpaków jest zmiana upierzenia z dziecięcego na dorosłe. Często można zobaczyć ptaki, które na części ciała mają upierzenie dziecięce, a na części takie jak dorosłe osobniki.
Dwa młode szpaki, z których jeden prawie zakończył proces pierzenia, a drugiemu została jeszcze wymiana piór na głowie.
Szpak w trakcie pierzenia. Na młodzieńczy wiek wskazuje także jego zachowanie: dorosły ptak wiedziałby, że jarzębina nadaje się do jedzenia dopiero po przemrożeniu.
Kapitalne! Dziękuję za wyczerpujące informacje. Takiej strony szukałam!
Właśnie stado szpakow rozsiadło sie na moim trawniku. Dorosłe karmią młode. Tak samo jest w przpadku dudkow.