Letnie marynarki – smoking tropikalny

Lato się skończyło zatem nadeszła pora żeby zamknąć mój cykl artykułów o letnich marynarkach. Zamknięcia postanowiłem dokonać z przytupem i jako obiekt dzisiejszej prezentacji wybrałem smoking tropikalny. W końcu trudno sobie wyobrazić marynarkę ściślej przypisaną do lata, niż marynarka smokingu tropikalnego. Powstaje tylko pytanie czy szerokość geograficzna na jakiej leży Polska kwalifikuje ją do tego żeby nosić tu smokingi tropikalne? Moim zdaniem tak, o czym w kolejnych akapitach.

Smoking tropikalny – jak sama nazwa wskazuje – został pomyślany jako strój odpowiedni dla krajów tropikalnych, ale miejscem jego narodzin był Tuxedo Park Club znajdujący się w niedużej miejscowości Tuxedo Park nieopodal Nowego Jorku. Tam też przeżywał okres swojej największej świetności w okresie między pierwszą a drugą Wojną Światową. A trzeba wiedzieć, że było to bardzo prestiżowe miejsce spotkań nowojorskiej elity finansowej – istniejące zresztą do dzisiaj. Więcej o historii i współczesności smokingu tropikalnego (na który w Ameryce mówi się cream tuxedo lub white tuxedo) przeczytacie we wpisie: Smoking tropikalny. Zachęcam do lektury tym bardziej, że ten artykuł uważam za jeden z najciekawszych tekstów z mojego bloga.

Spór o to gdzie wypada nosić smoking tropikalny a gdzie jego noszenie jest w złym tonie, nigdy nie został rozstrzygnięty, ale opinie na ten temat zmieniały się w czasie. Mówiło się kiedyś, że można go nosić jedynie w miejscach leżących pomiędzy Zwrotnikiem Koziorożca i Zwrotnikiem Raka, później wyznaczono granice na 40 stopniu szerokości północnej i południowej (Nowy Jork leży mniej więcej właśnie na 40 stopniu szerokości północnej), niedawno natknąłem się na informację, że te granice znajdują się na 49 stopniu szerokości północnej i południowej. Warto zauważyć, że Warszawa leży mniej więcej na 52 stopniu szerokości północnej, zatem jakoby poza zasięgiem dopuszczalności smokingu tropikalnego. Ja uważam, że w dobie ocieplającego się klimatu wyznaczanie takich granic nie ma sensu i smoking tropikalny można dziś nosić wszędzie. Z tym, że im dalej na północ (albo na południe na półkuli południowej), tym jego użycie jest ograniczane przez pory roku. W północnej części Europy tylko latem, w części południowej także wiosną i jesienią (ale nie zimą). Oczami wyobraźni widzę taką sytuację, że płynę latem luksusowym statkiem wycieczkowym wzdłuż wybrzeży Norwegii; z okazji przekroczenia koła podbiegunowego kapitan wydaje bal i ja na ten bal przychodzę w smokingu tropikalnym. Faux pas? W żadnym wypadku! No ale pod warunkiem, że zweryfikuję swoją opinię o dopuszczalności tego typu smokingu wyłącznie po realnym zmierzchu. Bo w środku lata za kołem podbiegunowym nie ma zmierzchu – dzień trwa całą dobę. Tym niemniej ja całkiem poważnie mam w planie tę wizję zrealizować.

Inna moja wizja związana ze smokingiem tropikalnym wiąże się z półkulą południową. Marzy mi się wizyta w Republice Południowej Afryki, a tam podróż luksusowym ekspresem Blue Train z Kapsztadu do Pretorii (1600 km). Nie wyobrażam sobie bym na kolację mógł się ubrać inaczej niż w smoking tropikalny. Ale podróż jest na tyle długa, że w jej trakcie kolacje są dwie i czy jest do pomyślenia, żeby na obie przyjść w tym samym smokingu? Oczywiście jest to nie do pomyślenia, dlatego widzę się jednego wieczoru w smokingu jednorzędowym, a drugiego w dwurzędowym (szczęśliwie spodnie i buty mogą być te same). Żona oczywiście w innej sukni pierwszego i drugiego wieczoru, więc pojawia się problem wielkości bagażu. To jednak rozważania czysto teoretyczne gdyż tej wizji chyba jednak nie zrealizuję.

Smoking tropikalny, podobnie jak zwykły smoking, jest strojem wyłącznie wieczorowym i nie nadaje się do zastosowań w ciągu dnia. Przy czym – moim zdaniem – czasową granicę jego stosowania w ciągu doby wyznacza realny zmierzch, a nie umowna godzina 18:00, jaką się zwykło przyjmować jako porę dopuszczalności strojów wieczorowych. W związku z tym mam pewną ciekawą konstatację. Otóż ktokolwiek, gdziekolwiek (np. na Instagramie) publikuje jakieś zdjęcia w smokingu tropikalnym to zawsze są one wykonane w świetle dnia. I moim zdaniem smoking wygląda wtedy źle.

Ja postanowiłem, że sesja zdjęciowa z moim smokingiem musi się odbyć po zmierzchu. To oczywiście było pewnym wyzwaniem dla fotografa, ale nieprzesadnie wielkim. Kamil Szpilski, który jest autorem publikowanych zdjęć, wywiązał się z zadania doskonale. Moja żona Małgorzata tym razem wystąpiła w roli twórczyni krótkich wideo, a efekty jej pracy można zobaczyć na moim koncie instagramowym. Każdy musi chyba przyznać, że nocne zdjęcia w scenerii warszawskich bulwarów, z rzeką w tle, mają w sobie niezaprzeczalny urok, a smoking tropikalny wygląda w tej scenerii doskonale. Jestem pewien, że zdjęcia w dziennym świetle wypadłyby gorzej.

Jeśli chodzi o sam smoking to pochodzi on z firmy Bonus. Marynarka była szyta na miarę (nie ma takiej w ofercie RTW), natomiast spodnie pochodzą ze smokingu DEAN z mojej kolekcji. Koszula i poszetka są marki Van Thorn, buty Meka, zegarek Maurice Lacroix, muszka i skarpetki są bezimienne. Niewątpliwie ważnym i rzucającym się w oczy elementem stylizacji jest czerwony goździk w butonierce. Decydując się na niego nawiązałem do dwóch filmowych postaci, które w smokingach tropikalnych wyglądały wspaniale: Jamesa Bonda i Indiany Jonesa.