Jak nie zostałem gwiazdą

Otrzymałem niedawno propozycję wystąpienia w reklamie pewnej znanej marki o globalnym zasięgu. Przystałem na nią chętnie, ale postawiłem warunek, że to ja zdecyduję w jakiej stylizacji wystąpię i ja dokonam wyboru składników tej stylizacji spośród produktów reklamowanej marki. Nie zaryzykowałbym przecież oddania sprawy w ręce stylisty lub stylistki 🙂 Mój warunek został przyjęty, a moje wynagrodzenie zostało ustalone na poziomie bardzo satysfakcjonującym. Dodatkowym plusem projektu był fakt, że film reklamowy miał być realizowany w Pradze, gdzie miałem spędzić 3 dni, wraz z osobą towarzyszącą. Od razu pomyślałem o wpisie na blogu przedstawiającym zdjęcia z planu oraz prezentację jakichś moich stylizacji w pięknej praskiej scenerii.

Poprosiłem też o przysłanie mi scenariusza reklamy i zastrzegłem, że ostateczną decyzję podejmę po zapoznaniu się z nim. Tymczasem zaczęły się robocze ustalenia i pierwsze problemy. Bo okazało się, że nie będzie możliwe wcześniejsze otrzymanie przeze mnie wybranych składników stylizacji, żebym mógł je oddać do krawcowej celem dokonania niezbędnych poprawek. Te składniki miały bowiem zostać pobrane przez czeskiego producenta filmu z magazynu w Pradze i nie było już czasu na przesyłanie ich do mnie. Uznano zresztą (poniekąd słusznie), że nie ma sensu wysyłanie produktów z Pragi do Warszawy tylko po to, żeby tutaj wykonać poprawki po czym wysyłać je z powrotem do Pragi. Zatem ewentualne poprawki miały być wykonane na miejscu, a kierowniczka produkcji poprosiła mnie tylko o podanie mojego rozmiaru. No więc wysłałem jej precyzyjne i szczegółowe dane (długości rękawów i nogawek, szerokość ramion, długość marynarki, obwód w klatce piersiowej i pasie itp.), co wywołało jej konsternację. Bo jej chodziło o to, czy mój rozmiar to M, S, L, czy może XL. Więcej danych nie potrzebowała.

Musiałem długo wyjaśniać, że trzeba by niezwykłego zbiegu okoliczności, żeby jakaś część garderoby ze standardowej rozmiarówki, prawidłowo leżała – szczególnie przy moim wzroście, odbiegającym in minus od dzisiejszej średniej. Z całą pewnością za długie okażą się rękawy – zarówno koszuli jak i marynarki – za długie będą spodnie itd. Tymczasem czas naglił; trzeba było np. pilnie kupić bilety lotnicze, a tu ani scenariusza, ani porozumienia w sprawie ubioru. Aż wreszcie otrzymałem scenariusz i wtedy wyszło też na jaw, skąd te wszystkie nieporozumienia. Bo okazało się, że wcale nie mam być centralną postacią reklamy lecz statystą w końcowej scenie realizowanej na basenie, gdzie mam wystąpić w szlafroku i klapkach 🙂

Jak łatwo się domyślić odmówiłem udziału w projekcie 🙂 I wtedy się okazało, że to nie agencja produkująca klip wymyśliła mój w nim udział, tylko było to zalecenie marki zamawiającej produkcję. Dlatego próbowano jeszcze ze mną negocjować i szlafrok plus klapki zamieniono mi na „letnie” spodnie, koszulę z krótkimi rękawami i sandały. Jednak się nie złamałem i w ten sposób zaprzepaściłem swoją szansę na zostanie gwiazdą 😉 Trochę mi szkoda tych trzech dni w Pradze, bo uwielbiam czeską stolicę jak również czeskie niepasteryzowane piwo, serwowane nie z żadnych kegów, tylko z dużych tanków zainstalowanych w piwnicach (pivo z tanku) – czyli z naturalnym chłodzeniem – uzupełnianych ze specjalnych cystern. Smak takiego piwa jest niepowtarzalny, co wie każdy smakosz odwiedzający Czechy.

Niestety nie zilustruję tego wpisu zdjęciami z Pragi. Ale jako namiastkę postanowiliśmy z Małgorzatą zrobić zdjęcia na Starym Mieście w Warszawie. Nie ma na nich wprawdzie mostu Karola, zegara astronomicznego z ratusza, ani Wieży Prochowej, ale są za to: mury obronne, barbakan i zegar z kurantem z ulicy Piekarskiej. Moja stylizacja jest oparta na dwurzędowym garniturze w kolorze rdzawym, uszytym z mieszanki wełny owczej i moheru od Vitale Barberis Canonico. Garnitur nazywa się HERKULES i pochodzi z kolekcji zaprojektowanej przeze mnie dla eGARNITUR.pl. Pozostałe elementy stylizacji to: koszula Poszetka.com, krawat retro La Scala, poszetka eGARNITUR.pl, buty Yanko, skarpetki Wola, zegarek Orient.