Ubranie z secondhandu

Nigdy dotąd nie prezentowałem na łamach bloga ubrań z secondhandu. Dość często zdarzało się natomiast, że czytelnicy, którzy kupili coś z drugiej ręki, pytali mnie o opinię, ewentualnie o sugestie w sprawie przeróbek zakupionych składników ubioru. I często były to rzeczy bardzo wartościowe, kupione za bezcen. Ale kupowanie w seconhandzie ma swoją specyfikę; trzeba do niego mieć żyłkę poszukiwacza, który lubi przekopywać się przez pokaźną liczbę rzeczy nieciekawych (żeby nie powiedzieć: tandetnych) żeby w końcu znaleźć coś interesującego. Przy tym najczęściej takie poszukiwania kończą się fiaskiem; bo najpierw trzeba wyłowić coś interesującego a później wśród tych nielicznych interesujących – znaleźć swój rozmiar. Czyli prawdopodobieństwo sukcesu jest bardzo małe.

Ale powyższe rozważania dotyczą sklepów stacjonarnych, zwanych potocznie lumpeksami. Zupełnie inna sytuacja powstaje wtedy, gdy mamy do czynienia ze sklepem online, a takich sklepów z rzeczami z drugiej ręki jest coraz więcej. Jednym z nich (być może był to pierwszy secondhand online w Polsce) jest sklep Secondhand Dandy, który sam siebie charakteryzuje sloganem: Jedyny vintage store tylko dla mężczyzn. Słowo Dandy użyte w nazwie sugeruje, że nie jest to taki sobie przeciętny sklep z używaną odzieżą, lecz sklep dla miłośników klasycznego stylu, którzy nie gonią za najnowszymi trendami modowymi lecz poszukują rzeczy klasycznych i ponadczasowych. I w Secondhand Dandy je znajdują, czego dowodem są elementy garderoby dzisiaj przeze mnie prezentowane: płaszcz, marynarka i spodnie.

Kolejną ważną i ciekawą informacją na temat oferty Secondhand Dandy jest to, że można tam nabyć nie tylko rzeczy używane ale także nowe. Są to przeważnie jakieś końcówki serii pozyskane od sartorialnych marek, w cenach więcej niż atrakcyjnych. Na przykład prezentowane przeze mnie spodnie kosztowały 299 zł, przy standardowych cenach za tej klasy spodnie – w okolicach 1000 – 1500 zł. Do tych spodni jeszcze wrócę w dalszej części wpisu, bowiem uważam je za rewelację; jestem nimi zachwycony. Natomiast wracając do oferty sklepu warto jeszcze dodać, że wszystkie rzeczy używane przeszły zabiegi odświeżające w pralni chemicznej. Zatem są one gotowe do noszenia – jeśli uda się dobrać odpowiedni rozmiar. Z tym z kolei nie powinno być problemów bowiem wszystkie rzeczy są dokładnie zmierzone (każda indywidualnie) i rezultaty tych pomiarów są podane.

Jeśli ktoś miałby zamiar robić zakupy w Secondhand Dandy to warto zapisać się do newslettera i mieć bieżące informacje o nowych produktach. Bo te najciekawsze cieszą się dość dużym wzięciem i łatwo je przegapić. Tyle informacji o sklepie a teraz czas na pokazanie wybranych przeze mnie produktów.

Prezentowany płaszcz ma formę trencza; dość dokładnie odwzorowaną z wyjątkiem kieszeni, które tu są naszywane i mają patki zapinane na guziki podczas gdy w oryginalnym trenczu kieszenie są skośne i zapinane na jeden guzik. To oczywiście nie ma żadnego znaczenia bo płaszcz i tak nie jest trenczem tylko płaszczem zimowym. I jest po prostu ładny. Nie przeszedł żadnych zabiegów dostosowawczych do mojej sylwetki więc rzucają się w oczy za długie rękawy, ale poza tym jest niemal jak na mnie szyty. Cena: 599 zł nie jest może jakąś niebywałą okazją bo w różnych sieciówkach można trafić na promocje równie atrakcyjne, ale nie przypuszczam, żeby tak ładny płaszcz był do kupienia za taką cenę. Do płaszcza dobrałem kapelusz z mojego zasobu kapeluszy – doskonale pasujący. Dodatki (krawat, otok kapelusza, buty, skarpetki, pasek zegarka) miały być w tonacji bordowo-fioletowej i to się mniej więcej udało.

Bardzo ciekawym elementem jest marynarka. Wyglądałaby bardzo standardowo gdyby nie ten kolor! Fioletowa marynarka robi wrażenie ale nie jest łatwa do okiełznania i może być źródłem różnych kolorystycznych wpadek. Dlatego nie ryzykowałem i dobrałem do niej dodatki… fioletowe. No, może nie do końca, ale jednak w tej samej co marynarka tonacji. Krawat ze stylizacji płaszczowej z powodzeniem by się tu sprawdził, ale jednak zdecydowałem się na jego zmianę. Mój stary krawat w kwiatki wpasował się tu doskonale i bardzo zgrabnie nawiązał do skarpetek, które są fioletowe, w kolorowe rybki. Akurat na poniższych zdjęciach ich nie widać, ale są to te same skarpetki co na zdjęciu powyżej. Cena marynarki: 449 zł.

I na koniec spodnie, które są – moim zdaniem – największą rewelacją. widać je było na zdjęciach powyżej ale dodaję jeszcze fotografie bardziej detaliczne, żeby pokazać jak spodnie leżą. Bo to, że są to spodnie z wysokim stanem, zakładkami przy gurcie, dość szerokie w biodrach i udach i o niespotykanej dziś szerokości nogawek u dołu wynoszącej 23 cm, to jedno. Ale takie sartorialne spodnie mogą leżeć dobrze lub źle; te leżą nieźle chociaż są i niedociągnięcia. Te są widoczne na zdjęciach w zbliżeniu i w dobrym oświetleniu, ale są niemożliwe do wychwycenia w normalnym użytkowaniu. Spodnie musiałem tylko kilka centymetrów skrócić, co zrobiłem własnoręcznie, tworząc u dołu skos: z przodu spodnie są o 1 cm krótsze niż z tyłu. To skrócenie było zabiegiem tymczasowym (tę tymczasowość też zresztą widać na zbliżeniu) – tylko na potrzeby sesji zdjęciowej. Teraz oddam spodnie w ręce krawcowej celem wykonania manszetów (jest wystarczający ku temu zapas materiału). Wykończenie po skosie ma być także w nowej wersji z manszetami i będzie to duże wyzwanie dla krawcowej, bo prawidłowe wykonanie manszetów jest w takiej sytuacji trudne. A przynajmniej bardziej kłopotliwe niż przy prostym wykończeniu. Więcej o problemie prawidłowego wykonania manszetów przeczytacie we wpisie: Spodnie z mankietami.

Prezentowane spodnie oryginalnie miały szlufki i nie miały guzików do szelek. Ale noszenie takich spodni z paskiem, byłoby świętokradztwem więc czym prędzej szlufki wyprułem a guziki doszyłem. Przy okazji przypominam, że analogiczny proces opisałem dokładnie we wpisie: Jak przystosować do szelek typowe spodnie garniturowe.

Mam oczywiście świadomość, że spodnie, którymi tak się zachwycam, nie każdemu się spodobają. Ba! jestem pewien, że większości osób się nie spodobają i osoby te uznają je za: niemodne, dziadkowe, hipsterskie, czy jakkolwiek inaczej je nazwą. Ja uważam je po prostu za klasyczne a przy okazji dobrze uszyte i dobrze leżące. Rzecz jasna przy dzisiejszej modzie na kusość wyglądają nietypowo i do tego trzeba się przyzwyczaić. Cena spodni: 299 zł.