Konfiskata złota?

29 lipca 2016 roku weszła w życie uchwała NBP, która wprowadza obowiązek rejestracji osób kupujących złoto. W uchwale czytamy: ’Odbiorcy indywidualni nabywający złote monety zobowiązani są do podania danych umożliwiających ich identyfikację, tj. w szczególności: imienia, nazwiska, numeru PESEL, a w przypadku osób niebędących obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej i nieposiadających numeru PESEL – imienia, nazwiska, obywatelstwa oraz numeru dokumentu stwierdzającego tożsamość tych odbiorców’. Uchwała NBP wyprzedza o prawie pół roku wejście w życie przepisów, które wprowadzą powszechny obowiązek rejestrowania i przechowywania danych osób nabywających złoto. Dotyczyć to będzie wszystkich osób nabywających złoto, tzn. nie będzie limitu ilościowego, poniżej którego rejestracja nie obowiązuje. Osoby kupujące jedno-gramową 'sztabkę’ na prezent komunijny, będą podlegały takiej samej rejestracji, jak inwestorzy kupujące sztabki stu-uncjowe.

Po co rządowi potrzebna jest wiedza o tym, którzy obywatele posiadają złoto? Pytanie jest retoryczne, bo to oczywiste, że obowiązek rejestracji kupujących złoto, jest zawsze pierwszym krokiem do operacji konfiskaty złota. W przeszłości, rządy różnych krajów przeprowadzały takie operacje. Także rząd polski: 28 października 1950 r. uchwalona została ustawa o zakazie obrotu walutami i złotem. Przewidywała ona drakońskie kary: za samo posiadanie można było dostać 15 lat więzienia, zaś za handel – nawet karę śmierci. Całe posiadane złoto i waluty, obywatele byli zobowiązani 'odsprzedać’ rządowi, ale po cenach tak absurdalnie niskich, że praktycznie była to konfiskata. Na szczęście dla obywateli, a nieszczęście dla rządu, nie było rejestru posiadaczy złota, więc głupich, którzy dobrowolnie oddawali złoto – nie było wielu. Nauka jaka płynęła z ustawy z 28 października 1950 roku była taka, że operacja konfiskaty złota musi być dobrze przygotowana. Przede wszystkim trzeba zawczasu wprowadzić rejestrację wszystkich kupujących złoto. W drugim etapie, można ewentualnie wprowadzić obowiązek oddania złota państwu 'na przechowanie’.

Ale nie tylko komunistyczne władze PRL konfiskowały złoto obywateli. Najsłynniejszą operacją tego typu, było obowiązkowe odsprzedawanie złota rządowi USA w roku 1933. Obowiązek taki wprowadził dekret prezydenta Franklina D. Roosevelta, tzw. Executive Order 6102 z 5 kwietnia 1933 r. Sytuacja była wtedy wprawdzie trochę inna, gdyż dolary były oparte na złocie i możliwa była wymiana w obie strony po kursie 20,65 dolara za uncję. I tyle wypłacał bank centralny każdemu obywatelowi, który postanowił się podporządkować prezydenckiemu dekretowi. Tyle tylko, że w chwilę po zakończeniu operacji, rząd zmienił kurs wymiany na 35 dolarów za uncję. Czyli mówiąc innymi słowami nie skonfiskował całego złota a tylko (35-20,65)/35 = 41%. Ale oczywiście obywatele okazali się nie całkiem głupi i oddali rządowi jedynie około 20% posiadanego złota (to tylko szacunki, gdyż nikt nie wiedział ile złota było w prywatnym posiadaniu). Czyli można powiedzieć, że wskaźnik skuteczności konfiskaty wyniósł zaledwie 8,2%. Słabo!

Już w pierwszej połowie XIX wieku, francuski myśliciel i polityk, Alexis de Tocqueville zauważył: ’Nie ma takiego okrucieństwa ani takiej niegodziwości, której nie popełniłby skądinąd łagodny i liberalny rząd, kiedy zabraknie mu pieniędzy’. Zaś nieco później inny intelektualista – Mark Twain stwierdził: ’Niczyje zdrowie, wolność, ani mienie nie są bezpieczne kiedy obraduje Parlament’.