Partia i jej wielki wódz

Proponuję powtórzyć małą zabawę, którą opublikowałem na blogu dwa lata temu. Poniżej streściłem siedem tez z programu pewnej partii. Zabawa polega na odgadnięciu jaka to partia. Sądzę, że zagadka nie jest trudna i każdy z łatwością zidentyfikuje partię i jej wodza, a jedyną niewiadomą jest to, przy której tezie wszystko będzie już jasne. Zatem zapraszam do zabawy.

Teza pierwsza: państwo jest najważniejsze

Cele narodu są realizowane przez państwo, dlatego państwo jest najważniejsze. Indywidualne życie musi być mu podporządkowane, bowiem to państwo jest wyrazicielem najwyższej idei, wyznacza cele i pilnuje ich realizacji. Owo pilnowanie ma wymiar dosłowny i jest realizowane przez rozbudowane służby, wyposażone w bardzo szerokie uprawnienia. Państwo powinno być jednolite narodowościowo, bez żadnych elementów obcych. Rolą Partii jest ochrona narodu przed obcymi elementami, zarówno tymi już obecnymi, jak i mogącymi się pojawić w przyszłości.

Teza druga: partia i jej wyższość moralna

Partia jest nosicielem racji moralnej, która jest niepodważalna ponieważ wynika z tradycji narodowej i religijnej oraz z jedynie słusznej interpretacji historii. Partia dąży do wyniesienia narodu na należne mu przodujące miejsce w Europie. Opiera się nie na elitach lecz na zwykłych ludziach, którzy stanowią zdrowe jądro narodu. Dlatego każdy kto jest przeciwko Partii jest zdrajcą lub sprzedawczykiem i musi ponieść tego konsekwencje.

Teza trzecia: wszystko dla zwykłego człowieka

Zwykły człowiek jest solą ziemi i obiektem troski Partii. Wcześniej tłamszony i poniewierany odzyskuje swoją podmiotowość dzięki mądrym programom pomocowym realizowanym przez Partię. Sterowana centralnie gospodarka zapewnia powstawanie nowych miejsc pracy dla zwykłych ludzi, a państwowe firmy oraz rozbudowywany aparat urzędniczy, zapewniają etaty dla partyjnych funkcjonariuszy.

Teza czwarta: wymiana elit

Partia odcina się od dotychczasowych elit, które były skorumpowane i wysługiwały się obcym interesom. Napotykając opór odrywanych od koryta, musi stosować bezwzględne i radykalne środki, dlatego stawia na wzmocnienie istniejących służb specjalnych i tworzenie nowych. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, nowe elity są nastawione patriotycznie i mają zdolność identyfikowania wrogów. Partia dopuszcza możliwość przejściowego obniżenia ich poziomu intelektualnego, jeśli będzie to niezbędne dla umocnienia nowego porządku i stworzenia nowego człowieka.

Teza piąta: koncentracja władzy

Aby skutecznie realizować jedynie słuszny, patriotyczny program, władza musi być silna i skoncentrowana, w szczególności nie może być krępowana przez imposybilizm prawny. Koncentracja władzy jest zerwaniem z liberalnym podziałem na władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, który to podział był w przeszłości źródłem wielu nieszczęść. Nowy system przewiduje jeden ośrodek władzy, któremu podporządkowane są wszystkie inne. Podporządkowanie to ma dotyczyć także tzw. czwartej władzy – czyli mediów, oraz wszelkich ruchów społecznych, organizacji, stowarzyszeń, izb, fundacji itp.

Teza szósta: niechęć do Zachodu

Zachód, który jest nastawiony na różnorodność postaw i poglądów, który wspiera indywidualizm i postrzega władzę jako służebną wobec społeczeństwa, jest jednym z głównych wrogów Partii. Partia ma obowiązek chronić naród przed rozpasaniem i zgnilizną moralną, które płyną z Zachodu. Także przed modelem społeczeństwa zadowolonego z siebie, nastawionego na konsumpcję, tolerancyjnego, oddającego się przyjemnościom życia. Dlatego dla Partii tak ważne jest wzmożenie patriotyczne i jednoczenie narodu wokół wielkich idei (np. monumentalnych budów) i szczucie na wyimaginowanych wrogów, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych.

Teza siódma: wódz jest nieomylny

Na samym szczycie władzy stoi wódz, który decyduje o wszystkim. Wódz jest nieomylny, a jego decyzje są niepodważalne. Wódz wyznacza osoby do pełnienia określonych funkcji w państwie i wymaga od tych osób bezwzględnej lojalności. Wódz cieszy się szacunkiem zwykłych ludzi i uwielbieniem członków Partii.

Zagadka?

Oczywiście z tą zagadką to był żart, bo co to za zagadka, jeśli wszystko jest jasne niemal od pierwszej chwili. Jestem przekonany, że wszyscy czytelnicy bezbłędnie odgadli, że streszczone tezy są tezami Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP), którą w latach 1921 – 1945 kierował wódz (führer) Adolf Hitler. Partia sprawowała totalitarną władzę w Niemczech w latach 1933 – 1945. Zanim – 20 września 1945 roku – została zdelegalizowana przez aliantów okupujących pokonane Niemcy, wyrządziła ogromne szkody, spowodowała śmierć milionów ludzi i zniszczenie wielkich połaci świata. Jednak w czasie swoich rządów cieszyła się względnie dużym poparciem we własnym kraju. Głosy potępienia płynące ze strony społeczności międzynarodowej były słabe i całkowicie ignorowane przez Partię i jej wodza – Hitlera. W dodatku były pożywką partyjnej propagandy, kierowanej przez Josepha Goebbelsa, i służyły do przekonywania zwykłych ludzi co do złych zamiarów wrogów zewnętrznych, którym nie w smak był wzrost znaczenia Niemiec i jego ’wstawanie z kolan’ po upokorzeniach po I wojnie światowej.

P.S.

Inspiracją do napisania tekstu ’Partia i jej wielki wódz’ był artykuł Jakuba Bierzyńskiego pt. ’Populiści wszystkich krajów łączcie się’ w tygodniku Newsweek.